مهرداد فرزندی پور؛ مریم علیپور؛ مریم نزادی
دوره 12، شماره 3 ، شهریور 1394، ، صفحه 276-286
چکیده
مقدمه: رضایت نامه یک سند قانونی است که به موجب آن بیماران، خویشاوندان(بیمار) یا نمایندگان قانونی وی، موافقت کتبی خود را برای درمان اعلام می کنند. وجود رضایت قبل از درمان از حقوق بدیهی و قانونی بیماران محسوب می‌گردد. این پژوهش با هدف تعیین میزان اعتبار قانونی رضایتنامههای اخذ شده از بیماران بستری، در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه ...
بیشتر
مقدمه: رضایت نامه یک سند قانونی است که به موجب آن بیماران، خویشاوندان(بیمار) یا نمایندگان قانونی وی، موافقت کتبی خود را برای درمان اعلام می کنند. وجود رضایت قبل از درمان از حقوق بدیهی و قانونی بیماران محسوب می‌گردد. این پژوهش با هدف تعیین میزان اعتبار قانونی رضایتنامههای اخذ شده از بیماران بستری، در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه کاربردی، یک بررسی از نوع تحلیلی- مقطعی بود. جامعه پژوهش را بیماران بستری و پرونده پزشکی بیمارانی که فرایند اخذ رضایت آن‌ها در واحد پذیرش انجام گرفته بود، از فروردین تا تیر ماه 1391خورشیدی در بیمارستان های آموزشی شهر کاشان تشکیل می‌داد. به روش تصادفی سیستماتیک تعداد 266 بیمار و پرونده پزشکی انتخاب شد. داده ها بوسیله 3 چک‌لیست در ارتباط با هر یک از رضایتنامه های معالجه و عمل جراحی، ترخیص با میل شخصی و استفاده از اطلاعات پزشکی، به روش مصاحبه و مشاهده جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. برای بررسی رابطه بین متغیرها و سطح معنی داری از آزمون آماری2 K و آزمون دقیق Fisher استفاده شد.یافته‌ها: میزان اعتبار قانونی رضایت نامه معالجه و عمل جراحی 60 درصد و رضایت نامه ترخیص با میل شخصی 1/76 درصد بود. همچنین در بخش رضایت نامه استفاده از اطلاعات پزشکی، فقط 30 رضایت نامه از 89 رضایت نامه مورد بررسی تکمیل شده بود که میزان اعتبار آن‌ها 70 درصد بود.نتیجه گیری: بعضی از رضایتنامه های اخذ شده اعتبار پایینی داشتند و لازم است جهت بهبود کیفیت اخذ رضایت نامه از بیماران، تدابیر لازم به کار گرفته شود.
